Nu Sint Nicolaas bij jullie is aangekomen met de stoomboot, stomen wij  hier ook flink door. Inmiddels hebben we 59 kinderen onderzocht en heb ik ditem verslagen gemaakt ( op 6 na van vandaag). Het is dus bikkelen geblazen maar s avonds doe ik, als de verslagen klaar zijn, niet meer zoveel. Dan ga ik lekker lezen of val gelijk in slaap. Aanvankelijk stoorde de herrie me daarin, want Bengalen slapen geloof ik nooit, ze maken dag en nacht herrie, maar nu heb ik er geen last meer van.

Er zijn veel verschillende kinderen voorbij gekomen en soms vind ik het best heftig wat ik tegenkom. Zo was er gisteren een meisje van 13 maanden met zo’n ernstig epilepsie beeld dat ze als een blok beton gespannen was van de aanvallen en moeilijk te onderzoeken. Dichtbij zijn en laten weten dat je er bent is dan even het enige wat lukt. Mijn team vroeg wat de betekenis van doebi doebi doebi is wat ik in haar oor fluisterde. Hahaha. Het lukte haar even te ontspannen door voorzichtig te rollen en wat te bewegen en er kwam zowaar een lachje op haar gezicht. Dan ben ik blij met de vreugde van de moeder.  Het gekke is dat deze kinderen je juist het meeste ontroeren. Lees meer

hoi hoi,
Ik kan het toch niet laten jullie mijn ervaringen van vandaag te vertellen, want dat is gaaf.
We reisden naar Muktagacha waar onze dependance zit van de CP daycare, twee groepen draaien hier. Onderweg hadden wij oponthoud en bij aankomst waren ze daar toch goed bezig!
In een klein hokkie zonder stroom, dus donker, 11 kinderen, moeders team, allemaal bezig, enthousiast, bevlogen , precies als je graag zou zien. Toppers zijn het hier !

Weer stonden 12 kinderen op het programma om te onderzoeken. Ja, hoe kan ik hier nu rustig aan doen?? Het was wel grappig want de hele schoolvoorbereidende groep gaat naar school, dus bij een jongetje, klein nog, zei ik: ‘Hij kan volgens mij naar de schoolvoorbereidende groep.’  ‘Nou.’ zei Moni, ‘die heb ik niet dit jaar.’ Haha, ja hoor want we hebben een gegadigde en die moet aan de schoolvoorbereidende activiteiten. Later op de dag was er nog een gegadigde die volgens mij bevorderd kan worden, dus er zijn er al 2 en er komen er vast nog meer….. Lees meer

Na een vlotte reis ben ik goed aangekomen in Dhaka. Door Ahad en Nizam werd ik gezellig ontvangen en met hen heb ik de eerste dag in Dhaka doorgebracht. Nizam en zijn vrouw hebben  namelijk net een babytje gekregen dus even op kraamvisite geweest.

Vandaag ben ik naar Mymensingh gereisd. De weg van Dhaka naar Mymensingh was alweer een stuk gevorderd en dat was een stuk comfortabeler. Hoewel het nog wel 3  jaar kan duren voordat het helemaal in orde is. In Mymensingh kwamen we net bij de broeders aan rond lunchtijd dus mee genoten van de lunch.

Inmiddels ben ik ingekwartierd in mijn huisje. Helaas de eerste kakkerlak ontdekt die hier rondloopt alsof het huis van hem is. Shittie. Ik wordt wel steeds moediger want ik ziet hier rustig met dit gezelschap. Als hij maar niet in mijn bed gaat, er zijn grenzen.

Ik ben al lekker op stap geweest, ik heb een bodyguard bij me voor de zekerheid maar men is hier niet zo heel bezorgd om de veiligheid. Je weet het nooit, dus toch maar opletten.  Ik ga niet alleen op stap en probeer voor het donker binnen te zijn, hoewel dat vandaag alvast niet gelukt is. Heerlijk rondgereden in een riksja en genoten van het druk, hilarische, chaotische straatleven wat voor mij inmiddels zo vertrouwd is en waar ik zo van hou. Lees meer