Vanuit Australië, eerst in Dhaka een dagje bijgekomen, maar gisteren met de bus naar Mymensingh gereisd. Wat je dan voorbij ziet komen kan niet een groter contrast zijn met Australië. Veel straten opgebroken, het vuilnis, de chaos, de mensen op blote voeten door de blubber ( het onweerde) met een vuilniszak op hun hoofd tegen de regen. Overlopende riolen, krotten, half afgebouwde flats, van alles te zien, de verkeersopstoppingen, de marktjes, de theetentjes met de kleioventjes. Als ik de ontzettend geblutste bussen zie moet ik altijd ontzettend lachen, ik hoop het echter niet mee te maken dat er een bluts in mijn bus komt.
Toch voel ik me hier thuis, op mijn gemak, enthousiast en ik krijg er energie van.
In Mymensingh aangekomen, direct met Moni, ( team leidster, klein vrouwtje maar ontzettend goed) een programma ingevuld voor de komende 4 ½ week, voor de CP daycare kinderen.
Er zijn zoveel plannen met het extra trainingsprogramma wat we hebben georganiseerd, (local fundraising en hygiëne) dat het passen en meten is om alle kinderen voor onderzoek of evaluatie een plekje te geven, maar het is gelukt, 68 stuks om te bekijken. Daar kom ik natuurlijk vooral voor, de kindertjes!
Daarna naar ons onderkomen gegaan, dat viel niet tegen. We hebben een leuk huisje voor vier personen, het was alleen ernstig vies, dus eerst aan de schoonmaak. Vieze kleden buiten gelegd en nieuwe mat en matjes gekocht, slopen voor om de kussens en handdoeken. Vandaag tafelkleedjes.
Nu ziet het er gezellig uit, binnenkort moet er alleen nog een bed bij, dus dat wordt proppen, gedurende een paar weken zijn we namelijk met z’n vijven.
En ja, vandaag aan de slag, de eerste acht kinderen hebben we samen met de moeders onderzocht, plan gemaakt en oefeningen geprobeerd. Ze waren allemaal heel verschillend, zowel qua leeftijd, als begrip, niveau en beperkingen. De eerste jongen was al 9 jaar, die gaan we op de been krijgen en voorbereiden op school. Met een beetje hoop is er geen rolstoel nodig maar kan hij lopen met hulp. Verder waren het allemaal kleintjes, 4, 3, 2 ½, 17 mnd, 11 mnd…. Een meisje liep al bijna los, top, een leuk grietje. Twee kinderen met ernstige epilepsie en visusproblemen en daardoor problemen in de contactname, dat is wel lastig. De een heeft meer mogelijkheden dan de ander, maar vooral bij de ernstig beperkte kinderen hebben we geprobeerd een juiste benadering te zoeken om ontspanning te krijgen, contact en welbevinden te vergroten, ook voor de moeders. Ik denk dat dit goed gelukt is.
Het team had al zelf een eerste onderzoek gedaan en in een verslagje gezet om vandaag te checken. Het viel niet tegen wat daar uit was gekomen. Heel goed, dus eigenlijk ben ik wel trots op hen. Deze nieuwe locatie in Muktagacha had ik nog niet gezien, ze zijn vorig jaar verhuisd, omdat ze in een klein kamertje hun werk deden, overigens fantastisch ! Nu zijn het twee kleine kamertjes geworden en dat met al die kinderen en hoekstoeltjes en statafels.……. Maar er wordt goed gewerkt ondanks dat alles en het is al een kamertje méér. Op de vloer van het klasje lag niets, kaal beton, dat vind ik echt niet fijn voor de kinderen, dus vandaag zijn we een mooi stuk zeil gaan kopen, dat is wat gezelliger, hygiënischer en comfortabeler. In de andere ruimte liggen matten, dus daar is het niet zo dringend. Een zeiltje voor een klasje van 3 bij 3 kostte maar 24,50 euro, kon ik eerst niet geloven, dus ik zei tegen mijn begeleider, kan toch niet. Toen dacht de verkoper dat ik het te duur vond en deed nog iets van de prijs af. Nou ja……….. dan zal hij het wel kunnen missen denk ik..
Mijn begeleider is Mikhael weer, student en mijn vertaler, nu tevens mijn house mate, want ik woon nu een beetje achteraf en alleen in dit huis, dat vind ik op dit moment niet prettig. Dus heeft hij ook een kamer betrokken, tot dat de anderen er zijn. We gaan ook samen shoppen en kletsen veel.
Leuke dag zo samen opwerken. Het team onder leiding van Moni doet het geweldig. Hier zie ik dat leiding geven een kunst is, zij doet dat precies zó als ik hoop. Sturen, maar samen doen en zelf net zo hard meewerken.
Ik ben happy!
Groeten van Ria
