Een onvoorstelbaar verhaal

Vandaag werd ik geconfronteerd met een ongelooflijke situatie. Een meervoudig beperkt meisje van 7 jaar komt hier met moeder en broertje en dan komt er een verhaal wat je niet wilt horen. Dit gezin woont in bij het ouderlijk gezin van vader, dus samen met de ouders van vader én zijn broers, zus en hun kinderen. De familie heeft een boerenbedrijf en land. Omdat het meisje een beperking heeft worden zowel het meisje als het kleine broertje, de moeder en de vader mishandeld, bedreigd en wil men ze wegsturen. De littekens zijn zichtbaar. De familie zegt dat het meisje met de beperking slechte invloed zal hebben op de familie. De moeder moet weg omdat ze kinderen met een beperking krijgt. Dit is echt een situatie uit het jaar O………………. en het komt dus nog steeds voor. Een zeer slechte start van de dag. Verdrietig en machteloos voel je je dan.

Inmiddels komt er hulp en wordt de lokale overheid ingeschakeld om de eigendommen te scheiden, maar of het gaat lukken ????  Ik hoop het maar. Een kwetsbaar meisje en betrokken, lieve, actieve ouders, die elkaar trouw blijven en een nieuw leven proberen op te bouwen. We zullen ze helpen waar we kunnen.

Bij de kinderen voor onderzoek ook weer kanjers. Een die met hergebruik schoenen naar huis gaat, daar staat hij stevig op

Overigens gaan we verder gestaag door met kinderen zien. Het is een zeer gevarieerde en uitdagende groep kinderen, in alle leeftijden, maar vooral jonge kinderen. Gisteren werd de babygroep bezocht door 16 jonge kinderen met hun moeders. De dag ervoor hebben we afgesproken dat we het deze dag iets anders zouden aanpakken. Niet het team zou alleen met de kinderen gaan werken, maar eerst zouden ze uitleg geven over een activiteit of oefening met instructie en erna zouden de moeders uitgenodigd worden aan de slag te gaan met hun kindje. Dit is meer mijn bedoeling van de babygroep, omdat we moeders willen leren hun kind goed te hanteren, met ze te oefenen en te spelen, alle dagen dat ze thuis zijn. Zowel voor de moeders als voor het team was het een nieuwe, maar leuke ervaring. Tenslotte denk ik dat iets altijd beter overkomt als je begrijpt waarom

Instructie voor de babygroep

het nodig is, of op een bepaalde manier wordt uitgevoerd.  Zo is er elke dag iets te leren uit de ervaringen die we tegenkomen gedurende het programma en de onderzoeken. Het is heel fijn werken zo.

De kinderen zijn leuk, ontroerend, gezellig en soms niet, dan huilen ze of breken de tent af, haha! Voor een aantal ben ik erg wit en afschrikwekkend. Niet het wittejassenprobleem maar het wittegezichtprobleem. Gelukkig werken we met zijn tweeën, de fysiotherapeut van hier en ik. Hij doet de meeste “hands on “ activiteiten en zelf maak ik gelijk het verslag en stuur bij of voel zelf ook nog even aan de benen of voeten. ………. Prima samenwerking zo. Vanmiddag kwamen er twee kinderen terug om praktijk te oefenen, dat is zo leuk dat moeders gemotiveerd zijn en het team ook want ze stellen hun vragen.

In het dorp zijn ze overal aan de weg aan het werken dus er is ontzettend veel stof overal en verkeersopstoppingen, getoeter van jewelste. Gelukkig kun je erop de brommer aardig doorheen laveren, maar echt gezond met stof en uitlaatgassen is het niet. De weg wordt verbreed en daarvoor worden bomen gerooid, huizen of gedeelten van huizen afgebroken en dat geeft een enorme troep. Maar verbreding van deze doorgaande weg door het dorp lijkt me geen overbodige luxe. Wie weet is het klaar tijdens ons volgende bezoek in het najaar.

Hier ga ik de laatste week in, morgen 12 of 15 kinderen gipsen ( voor de nieuwe spalken) dus dat wordt een leuke dag.

Tot snel en groetjes Ria